Τα παιδιά μαλώνουν: πώς να χειριστείτε επιθετικές συμπεριφορές

Τα σπρωξίματα, τα γραπώματα, ακόμα και οι μπουνιές είναι κάτι το φυσιολογικό μέχρι ενός σημείου, όταν συναντιούνται μικρά παιδιά. Τις περισσότερες φορές, δεν είναι κάτι το ανησυχητικό. Οι τραυματισμοί είναι λίγοι και οι διαφωνίες ξεχνιούνται γρήγορα.

Η επιθετικότητα γίνεται τρόπος.

Ορισμένα νήπια και παιδιά προσχολικής ηλικίας, ωστόσο, εμπλέκονται σε επανειλημμένους και κλιμακούμενους καβγάδες. Γι’ αυτά, η επιθετικότητα γίνεται ο βασικός τρόπος προσέγγισης στην αντιμετώπιση όλων σχεδόν των καταστάσεων. Δεν σημαίνει ότι είναι “κακά παιδιά”. Αντιθέτως, ορισμένες φορές ξεκινούν καβγάδες, χωρίς ελπίδα να νικήσουν, με παιδιά που είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά σωματικά και ηλικιακά. Επειδή είναι νήπια ή παιδιά προσχολικής ηλικίας, το αναπτυσσόμενο νευρικό τους σύστημα δεν τα αφήνει να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους στο βαθμό που μπορούν άλλοι συνομήλικοί τους. Κάποια άλλα παιδιά, απλά, χρειάζονται να μάθουν και να εξασκηθούν στις κοινωνικές δεξιότητες.

Όταν η επιθετικότητα λειτουργεί.

Σε άλλους τομείς της ζωής τους, η επιθετικότητα συχνά επιβραβεύεται. Ένα παιδί που μπαίνει μπροστά στη γραμμή για να κάνει πρώτο τσουλήθρα στην παιδικά χαρά, πιθανόν να κάνει περισσότερο τσουλήθρα από τα άλλα παιδιά. Το παιδί που προκαλεί προβλήματα στον παιδικό σταθμό πιθανόν να έχει την αμέριστη προσοχή της δασκάλας. Στο μυαλό του παιδιού, η διαφορά ανάμεσα στη δυναμικότητα και την επιθετικότητα μπορεί να μην είναι σαφής.

Εντοπίζοντας τα σημάδια.

Ο καλύτερος τρόπος να χειριστείτε ένα υπερβολικά επιθετικό παιδί είναι να αποτρέψετε τη συμπεριφορά από την αρχή. Πολλά από αυτά τα παιδιά δείχνουν σαφή μοτίβα συμπεριφοράς. Μπορεί να είναι επιθετικά μόνο στο σπίτι ή μόνο σε δημόσιους χώρους. Ένα παιδί είναι πολύ πιο πιθανό να είναι επιθετικό το απόγευμα, όταν είναι κουρασμένο ή όταν νιώθει απεγνωσμένο. Αυτή η τάση συμπεριφοράς του μπορεί να σας βοηθήσει να είστε καλύτερα προετοιμασμένη να επέμβετε.

Επίσης, τα περισσότερα επιθετικά παιδιά αυτής της ηλικίας, πριν καταφύγουν σε μπουνιές ή κλωτσιές, παρουσιάζουν μια σταθερή ακολουθία συμπεριφοράς. Κάποια μπορεί να σφίξουν τα δόντια τους και να γουρλώσουν τα μάτια. Άλλα μπορεί να αρχίσουν να κουνιούνται μπρος-πίσω.

Βοηθήστε το παιδί σας.

Αφού καθορίσετε τι είναι αυτό που πυροδοτεί το παιδί σας ή τη χρονική στιγμή που συμβαίνει και μπορείτε να εντοπίσετε την κλιμακούμενη συμπεριφορά του, το πιο απλό πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να βγάλετε το παιδί από αυτό το περιβάλλον. Η καλύτερη δομή φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να βοηθήσει αυτά τα παιδιά. Με τη δομή έρχεται η προβλεψιμότητα, που τα βοηθάει να αισθανθούν πιο ήρεμα και υπό έλεγχο. Όσο δελεαστικό κι αν είναι τη συγκεκριμένη στιγμή, μερικές ξυλιές στον πισινό του επιθετικού παιδιού για τη συμπεριφορά του δε θα έχουν αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανόν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα από τη στιγμή που του δίνετε παράδειγμα της συμπεριφοράς που θέλετε να αποτρέψετε.

Κορίτσια εναντίον αγοριών.

Ενώ τα επιθετικά αγόρια προσελκύουν μεγαλύτερη προσοχή, και τα κορίτσια εμπλέκονται σε τσακωμούς. Η επιθετικότητά τους μπορεί να είναι πιο πολύ προφορική, ακόμα και σε αυτή την ηλικία. Μπορεί να είναι και σωματική, αλλά λιγότερο εμφανής από τις μπουνιές και τις κλωτσιές των αγοριών. Όπως και τα αγόρια, τα επιθετικά κορίτσια πρέπει να αποκτήσουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Θα μπορούσε να είναι κατάθλιψη;

Τέλος, θυμηθείτε ότι η επιθετικότητα κάποιες φορές είναι σημάδι κατάθλιψης στα μικρά παιδιά. Αν το παιδί σας φαίνεται ασυνήθιστα επιθετικό και δεν αντιδράει στις προσπάθειές σας να αλλάξετε τα πράγματα, μιλήστε με τον παιδίατρό σας για το τι συμβαίνει. Όσο πιο γρήγορα αναλάβετε δράση, τόσο πιο εύκολο θα είναι και για εσάς και για το παιδί σας.

Συγκατάθεση στη χρήση cookies