Τι είναι το άγχος του αποχωρισμού στα μωρά και πώς θα το αντιμετωπίσετε

Είναι αλήθεια πως δύσκολα ένα μωρό, ειδικά λίγο πριν συμπληρώσει το πρώτο έτος της ηλικίας του και λίγο μετά, δέχεται να αφήσει την αγκαλιά της μαμάς του. Δεν είναι μία «εντύπωση», δεν είναι επειδή «έχει καλομάθει», αλλά διότι βιώνει αυτό που οι παιδίατροι και οι αναπτυξιολόγοι ονομάζουν «άγχος αποχωρισμού».

Κατά τη διάρκεια αυτού του αναπτυξιακού σταδίου, το μωρό αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως το ίδιο και η μαμά του είναι δύο ξεχωριστές οντότητες -και αυτό συνήθως δεν του αρέσει. Έτσι, κάθε φορά που η μαμά φεύγει από το οπτικό του πεδίο, έστω και αν βρίσκεται ακριβώς στο διπλανό δωμάτιο, το μωρό αναστατώνεται και εκδηλώνει την αναστάτωσή του με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει: Κλαίγοντας.

Το άγχος αποχωρισμού εμφανίζεται συνήθως στους οκτώ με δέκα μήνες ζωής και η διάρκειά του ποικίλει: Σε μερικά παιδιά «περνάει» λίγους μήνες αφότου κλείσουν το πρώτο έτος της ζωής τους, ενώ για άλλα διαρκεί μέχρι τα τέσσερά τους χρόνια.

Μωρό αγκαλιάζει τη μαμά του

Πώς θα κάνουμε τους αποχωρισμούς πιο εύκολους

Στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν είναι δυνατόν η μαμά να είναι μαζί με το παιδί μονίμως σε αυτήν την αναπτυξιακή φάση του άγχους αποχωρισμού. Επομένως, το μεγάλο ζητούμενο για τις μαμάδες είναι το πώς θα απαλύνουν τους αποχωρισμούς αυτής της περιόδου, κάνοντάς τους ευκολότερους τόσο για το μωρό που συνήθως κλαίει και μοιάζει απαρηγόρητο, όσο και για τις ίδιες, που ενίοτε γεμίζουν τύψεις και ενοχές, καθώς πρέπει να «αφήσουν» το μωρό τους την ώρα που δείχνει ότι τις χρειάζεται.

Αρχικά και προτού προχωρήσουμε στην εφαρμογή λύσεων και προτάσεων, είναι καλό να κατανοήσουμε ένα πολύ βασικό δεδομένο: Το άγχος αποχωρισμού που εμφανίζει το παιδάκι μας είναι ένα αναπτυξιακό στάδιο που το βοηθάει να μεγαλώσει, να δυναμώσει, να αντιληφθεί καλύτερα τον εαυτό του και τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι όπως με τα δοντάκια του: Άλλα παιδάκια βγάζουν όλα τους τα νεογιλά δόντια χωρίς ταλαιπωρία, ενώ κάποια άλλα δυσκολεύονται περισσότερο μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο. Ενώ δεν υπάρχει, λοιπόν, μια μυστική συνταγή για κάθε μωράκι, παρακάτω έχουμε μαζέψει ορισμένους τρόπους που μπορεί να βοηθήσουν.

Τρόποι και μέθοδοι αποχωρισμού με το παιδί

Πολλές φορές πιστεύουμε πως το να αποφύγουμε ένα ξέσπασμα, είναι προτιμότερο από το να το υποστούμε. Αυτό όμως δεν ισχύει με το ξέσπασμα του άγχους αποχωρισμού του παιδιού. Το να επιχειρήσουμε να φύγουμε «κρυφά», χωρίς το παιδί να μας καταλάβει δηλαδή, κάνει τελικά περισσότερο κακό, παρά καλό. Αντίθετα, ακόμα και αν κλαίει, οφείλουμε με ψυχραιμία να το αποχαιρετήσουμε, διαβεβαιώνοντάς το πως θα το δούμε σύντομα πάλι. Αυτό προϋποθέτει, φυσικά, πως το παιδί μένει πίσω με έναν φροντιστή που εμπιστευόμαστε αρχικά εμείς και τον οποίο θα εμπιστευτεί και το ίδιο στη συνέχεια, εάν δεν τον γνωρίζει ως εκείνη τη στιγμή.

Στην περίπτωση, μάλιστα, που πρόκειται για αποχωρισμό που συμβαίνει καθημερινά, όπως όταν φεύγουμε από το σπίτι για την εργασία μας, είναι καλό να φροντίσουμε να γίνει σταδιακά η γνωριμία του παιδιού με τα πρόσωπα που θα είναι μαζί του και με τον χώρο που θα βρίσκεται το διάστημα της απουσίας μας.

Μωρό που κοιμάται

Το πιο σημαντικό από όλα, πάντως, είναι να θυμόμαστε πως εφόσον εμείς είμαστε ήρεμες και συνεπείς με την απόφασή μας περί αποχωρισμού, πολύ ευκολότερα θα το δεχτεί και το ίδιο το μωρό. Δείχνοντας στο μωρό ότι πλησιάζει η ώρα του αποχωρισμού με την υιοθέτηση ενός «τελετουργικού» και λέγοντας ένα ήρεμο, στοργικό, τρυφερό «αντίο», μπορούμε να μεταφέρουμε την ηρεμία στο παιδί, ακόμα και αν τις πρώτες φορές κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο. Με υπομονή, σταθερότητα και απέραντη αγάπη, αυτό το στάδιο θα περάσει!

Συγκατάθεση στη χρήση cookies