Πρόωρος τοκετός

Περίπου ένα στα δέκα μωρά γεννιούνται πρόωρα και η επιστημονική και ιατρική μας αντίληψη αυξάνεται κάθε μέρα.

Πότε ένα μωρό θεωρείται πρόωρο;

Μια ολοκληρωμένη κύηση διαρκεί 40 εβδομάδες από την πρώτη μέρα της τελευταίας περιόδου της γυναίκας, αλλά μια γέννα μεταξύ 38 και 42 εβδομάδων πάλι θεωρείται ολοκληρωμένη.

Ωστόσο, μία γέννα μεταξύ 38 και 42 εβδομάδων και πάλι θεωρείται «πλήρης ωριμότητας». Όταν ένα μωρό γεννιέται στις 37 εβδομάδες ή και νωρίτερα, το βρέφος και ο τοκετός θεωρούνται πρόωρα.

Πώς υπολογίζεται η ηλικία ενός πρόωρου μωρού;

Η ηλικία κύησης ενός πρόωρου, είναι ο αριθμός των εβδομάδων που συμπληρώνονται στη μήτρα κατά τη γέννηση, όπως υπολογίζεται από τις ημερομηνίες περιόδου της μητέρας και την ωρίμανση των χαρακτηριστικών του βρέφους κατά τη γέννηση. Η ηλικία κύησης ενός πρόωρου ορίζεται από τον αριθμό των εβδομάδων που έχουν συμπληρωθεί στη μήτρα κατά τη γέννηση, όπως έχει υπολογιστεί από τις ημερομηνίες περιόδου της μητέρας, αλλά και της ωρίμανσης των χαρακτηριστικών του βρέφους. Η χρονολογική ηλικία, είναι που αποτελεί τον πραγματικό χρόνο μετά τον τοκετό. Η προσαρμοσμένη ηλικία, είναι η χρονολογική ηλικία που δίνεται με βάσει το επίπεδο του πρόωρου τοκετού. Η προσαρμοσμένη ηλικία χρησιμοποιείται συχνά όταν αναφερόμαστε στην ανάπτυξη. Ωστόσο, η χρονολογική ηλικία είναι προτιμότερη για τον προγραμματισμό των επισκέψεων στον παιδίατρο και τους εμβολιασμούς.

Ποιες είναι οι αιτίες του πρόωρου τοκετού;

Οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου αιτιολογούν μόνο τις μισές περιπτώσεις για πρόωρο τοκετό. Αυτοί περιλαμβάνουν μολύνσεις, όπως ουρολοιμώξεις, αναπνευστικές παθήσεις και κολπικές μολύνσεις. Γι’ αυτό οι καλλιέργειες των ούρων είναι σημαντικές. Η θεραπεία πριν ή κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να προλάβει την εξάπλωση της μόλυνσης στο βρέφος. Η ουλίτιδα και οι ιογενείς παθήσεις, που δεν έχουν εντοπιστεί, επίσης σχετίζονται με αυξημένα ποσοστά πρόωρου τοκετού. Πολλαπλές γεννήσεις. Τα δίδυμα, τα τρίδυμα ή και περισσότερα, σπάνια ολοκληρώνουν όλο το χρόνο της κύησης. Τα δίδυμα έχουν 25 με 50% πιθανότητα μιας πρόωρης άφιξης και η πιθανότητα αυτή αυξάνεται όσο μεγαλώνει και ο αριθμός των εμβρύων στη μήτρα. Συγγενείς ανωμαλίες. Ο υπέρηχος βοηθάει να διαγνωστούν βρέφη με ανωμαλίες στην ανάπτυξη, που μπορεί να οδηγήσουν σε πρόωρο τοκετό.

Αν το έμβρυο χρειάζεται παρέμβαση πριν την ημερομηνία τοκετού, μπορεί να προγραμματιστεί ένας πρόωρος τοκετός. Οι παθήσεις της μητέρας.

Οι μητέρες με ανωμαλίες στη μήτρα ή στον τράχηλο της μήτρας, με χρόνιες παθήσεις όπως νεφρική ανεπάρκεια, προεκλαμψία ή εκλαμψία (μια πάθηση της εγκυμοσύνης που σχετίζεται με την υψηλή πίεση) ή μητέρες με διαβήτη ή γυναίκες, των οποίων ο πλακούντας υπολειτουργεί, αιμορραγεί ή είναι κατεστραμμένος.

Όλα αυτά συνήθως απαιτούν τον πρόωρο ερχομό του μωρού, είναι παθήσεις που συνήθως οδηγούν σε πρόωρο τοκετό. Ο τοκετός μπορεί να γίνει με καισαρική τομή ή με πρόκληση για το καλό της μητέρας και του μωρού. Άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με υψηλότερα ποσοστά για πρόωρο τοκετό.

Αυτοί περιλαμβάνουν:

Γυναίκες που ήδη έχουν γεννήσει πρόωρα.

Γυναίκες που μένουν έγκυες έξι βδομάδες ή λιγότερο μετά τον προηγούμενο τοκετό.

Γυναίκες που είναι ελλιποβαρείς κατά τη σύλληψη ή που παίρνουν βάρος λιγότερο από 9 κιλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πολύ νέες μητέρες και γυναίκες μετά τα 40.

Γυναίκες που δουλεύουν όρθιες μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης ή κάνουν βαριές δουλειές ή υπόκεινται σε μεγάλο σωματικό ή ψυχολογικό στρες.

Μύθοι για τον πρόωρο τοκετό.

Οι περισσότεροι γονείς που γέννησαν πρόωρα αναρωτιούνται τι έκαναν για να προκαλέσουν έναν πρόωρο τοκετό και νιώθουν ενοχές. Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν μπορούσε να γίνει τίποτα που να αποτρέψει τον πρόωρο τοκετό.

Αλλά οι μύθοι συνεχίζονται και περιλαμβάνουν:

Σεξ στο τελευταίο τρίμηνο, ανησυχία, κακές σκέψεις, καβγάδες με τον σύντροφο, ταξίδια με το αεροπλάνο, κακή διατροφή, κολύμβηση.

Τοκετός. Περίπου το 20% των πρόωρων μωρών γεννιούνται κατ’ επιλογή (προγραμματισμένος τοκετός) εξαιτίας της κατάστασης της μητέρας ή του βρέφους και για να αποφευχθεί το στρες του τοκετού, μερικές γεννήσεις γίνονται με πρόκληση τοκετού.

Ένα άλλο 30% γεννιέται πρόωρα αφού «σπάσουν τα νερά» και περίπου οι μισές από όλες τις πρόωρες γεννήσεις γίνονται μετά την έναρξη των πρόωρων ωδινών.

Οι ωδίνες ξεκινάνε ή προτείνεται καισαρική τομή αν το βρέφος βρίσκεται σε δυσφορία, εμβρυική δυσφορία στο τέλος της εγκυμοσύνης.

Αν η μητέρα έχει μια πάθηση υψηλού κινδύνου και επίκειται ένας πολύ πρόωρος τοκετός, μπορεί να μεταφερθεί σε μονάδα υψηλού κινδύνου για τον τοκετό.

Αυτό θα επιτρέψει στις δικές της ανάγκες και του βρέφους της, που θα χρειαστούν πολύ εξειδικευμένη φροντίδα, να καλυφθούν.

Προλαμβάνοντας τον πρόωρο τοκετό. Δεν είναι δυνατόν να προληφθούν όλοι οι πρόωροι τοκετοί, αλλά η σωστή προγεννητική φροντίδα και η καλή ιατρική φροντίδα μεταξύ δύο κυήσεων, μπορούν να βοηθήσουν τα νούμερα να μειωθούν.

Οι γυναίκες με παθήσεις υψηλού κινδύνου ή με χρόνια ή οξεία κατάσταση υγείας πρέπει να βλέπουν νωρίς το γιατρό τους και συχνά.

Σωστή διατροφή.

Η κατάλληλη αύξηση σωματικού βάρους και η μη χρήση τσιγάρου ή ναρκωτικών επίσης θα μειώσουν τους δείκτες των πρόωρων τοκετών, όπως επίσης και η καλύτερη διάγνωση των ύποπτων μολύνσεων.

Συγκατάθεση στη χρήση cookies