Κοινωνικοποίηση για μωρά: μαθαίνοντας από τους άλλους

Το μωρό σας ξεκινά να προσπαθεί να προφέρει μερικές λέξεις. Πιθανόν να περιλαμβάνουν το “μαμά” και “μπαμπά”. Πολλές από τις προσπάθειές του είναι ακόμα αδέξιες. Για παράδειγμα, θα πει “μπα” αντί για ""μπάλα"". Αυτοί οι νέοι ήχοι παροτρύνουν άλλους για να του δώσουν τις λέξεις που θέλει και αυτή είναι η διαδικασία μέσω της οποίας μαθαίνει τη γλώσσα. Πριν καταφέρει να ονοματίζει τα πράγματα γύρω του, θα τα δείχνει. Είναι μια διαδικασία που οι ψυχολόγοι αποκαλούν “προσοχή συναρμογής”. Θα ξεκινήσει τοποθετώντας το δάχτυλό του στα αντικείμενα που θέλει και σύντομα θα δείχνει τα αντικείμενα που το ενδιαφέρουν απλώς και μόνο για να τα μοιραστεί μαζί σας. Θα κάνει γκριμάτσες για να σας κάνει να γελάσετε και θα χορέψει ή θα πάρει πόζες για να διατηρήσει την προσοχή σας. Κανείς δεν καταλαβαίνει το νόημα πίσω από αυτές τις χειρονομίες και τις συμπεριφορές καλύτερα από εσάς, οπότε θα θέσει σε λειτουργία ολόκληρο το σώμα του για να πάρει την ανταπόκριση που θέλει. Είναι ακαταμάχητο.

Η μικρή κοινωνική πεταλουδίτσα.

Πολλά μωρά σε αυτή την ηλικία αρέσκονται να περιτριγυρίζονται από άλλα παιδιά της ηλικίας τους, τα αδέρφια τους, συγγενείς και γείτονες. Μην περιμένετε πολύ αλληλεπίδραση. Το μωρό σας μπορεί να απολαμβάνει να βλέπει άλλα παιδιά και μπορεί ακόμα και να προσπαθήσει να τα μιμηθεί, αλλά το πραγματικό παιχνίδι μαζί τους έρχεται αργότερα. (Μια σημείωση για τη μίμηση: τα μωρά χαίρονται να επαναλαμβάνουν οποιαδήποτε πράξη προκαλεί γέλιο. Επομένως, προσέξτε τι επιβραβεύετε κρυφογελώντας – μπορεί να είναι κάτι που δεν πρέπει να επαναληφθεί!). Επίσης υπερβολικό είναι να περιμένετε το μοίρασμα σε αυτή την ηλικία. Αντί αυτού, επικεντρωθείτε στο να διδάξετε στα μεγαλύτερα παιδιά πώς να ανταλλάσουν παιχνίδια με το μωρό σας.

Δεν είναι νωρίς να παρακολουθήσετε για σημάδια συμπόνιας στο μωρό σας – να κλαίει όταν κλαίει ένα άλλο παιδί, να παρηγορεί κάποιον στεναχωρημένο ή να προσπαθεί να βοηθήσει κάποιον που χτύπησε. Αν και το μωρό σας δεν μπορεί πραγματικά να καταλάβει πώς νιώθει αυτός που έχει πάθει κάτι, μαθαίνει να ταυτίζεται και να ανταποκρίνεται.