Εμβολιασμοί και ιατρικές διαδικασίες για παιδιά: πώς να τα αντιμετωπίσετε

Κάθε παιδί πιθανόν να χρειαστεί κάποια στιγμή να υποβληθεί σε κάποια άβολη ιατρική διαδικασία, ένα εμβόλιο, μια εξέταση αίματος, ράμματα, ακόμη και κάποια χειρουργική επέμβαση ή συνεχή θεραπεία. Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ξεπεράσουν αυτά τα περιστατικά, χωρίς κάποιο μακροχρόνιο τραύμα ή ίσως ακόμη και να τα μετατρέψουμε σε μια ευκαιρία για ωρίμανση των παιδιών.

Συμβουλές για να βοηθήσουμε τα νήπια και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Μείνετε με το παιδί σας. Μπορεί να ουρλιάξει περισσότερο, αλλά μακροπρόθεσμα η προσαρμογή του θα είναι καλύτερη αν είστε κοντά του. Αν δεν μπορείτε να τα καταφέρετε,

αναθέστε το σε κάποιον άλλο του οποίου η μοναδική δουλειά θα είναι να στηρίξει το παιδί σας. Η αίσθηση της εγκατάλειψης είναι χειρότερη από οποιονδήποτε σωματικό πόνο.

Εξηγήστε του τι θα συμβεί: “Θα βάλουν ένα σφικτό επίδεσμο γύρω από το μπράτσο σου και μετά θα αισθανθείς ένα μικρό τσίμπημα.” Το να πείτε ψέματα για τον πόνο, τη διάρκεια ή οτιδήποτε άλλο δεν είναι καλή ιδέα. Η δυσπιστία οδηγεί σε μεγαλύτερη ανησυχία. Πείτε πολύ απλά στο παιδί σας τι πρέπει να κάνει: “Πρέπει να κρατάς το χέρι σου πολύ σταθερά, ώστε να τελειώσουν γρήγορα. Μπορείς να φωνάξεις και να κλάψεις, αλλά μην κουνηθείς.” Περιορίστε τα λόγια σας. Μακροσκελείς εξηγήσεις και αιτιολογήσεις μπερδεύουν και καταβάλλουν το μικρό παιδί. Αποφύγετε τα “γιατί”, εκτός κι αν πείτε κάτι απλό, όπως: “Αυτή η ένεση θα σε βοηθήσει να μην αρρωστήσεις.”

Τελειώσαμε! Ανακοινώστε την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας και το τι θα ακολουθήσει. “Τελειώσαμε με τα πάντα, έτσι τώρα μπορούμε να πάμε να πάρουμε εκείνο το παγωτό που λέγαμε.” Αναγνωρίστε ότι η εμπειρία ήταν δύσκολη για το παιδί σας και πείτε του πόσο περήφανη είστε που τα κατάφερε τόσο καλά.

Δημιουργήστε εμπιστοσύνη.

Αποφεύγετε να απειλείτε το παιδί με μια ιατρική διαδικασία ή να του λέτε ότι ο κακός γιατρός ή η νοσοκόμα θα του κάνουν ένεση, αν δεν είναι καλό παιδί. Αυτό δημιουργεί δυσπιστία για τους γιατρούς και κάνει το παιδί να αναρωτιέται γιατί το παραδίδετε σε τόσο κακούς ανθρώπους.

Να είστε λογικοί.

Δώστε στα παιδιά τον έλεγχο, όταν είναι εφικτό (“Τι χρώμα τσιρότο προτιμάς;”), αλλά ποτέ μη τους δίνετε επιλογές όταν δεν υπάρχουν (“Θα ήθελες να κάνεις ράμματα;”). Για τα παιδιά αποτελεί προδοσία να προβείτε σε μια διαδικασία για την οποία πίστευαν ότι είχαν επιλογή.

Συμβουλές για να βοηθήσετε μεγαλύτερα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Απαντήστε σε ερωτήσεις. Τα μεγαλύτερα παιδιά τα πάνε καλά με μια απλή επεξήγηση της αιτίας για την οποία πρέπει να περάσουν από αυτή τη διαδικασία. Να είστε έτοιμοι να απαντήσετε σε συγκεκριμένες ερωτήσεις.

Αφήστε το να πάρει αποφάσεις. Τα παιδιά μπορεί να ενδιαφέρονται να δουν το αίμα που ρέει και το πηγμένο αίμα ή μπορεί να το φοβούνται. Ακολουθήστε το παιδί σε αυτό που θέλει. Μην το πιέζετε και μην το αποτρέπετε. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μπορεί να βοηθηθούν κάνοντας πρόβες στο μυαλό τους αυτού που πρόκειται να συμβεί.

Γνωρίζοντας τις ακριβείς λεπτομέρειες, τους δίνει μια αίσθηση ελέγχου και κυριότητας. Ψάξτε για μαθήματα προετοιμασίας νοσηλείας και βιβλία. Αν ένα παιδί αντιμετωπίζει μια σοβαρή διαδικασία ή μακροχρόνια θεραπεία, μπορεί να το βοηθήσει να δει και να ακούσει για άλλα παιδιά που έχουν περάσει τα ίδιο πράγμα.

Αφηγήσεις.

Στα παιδιά αρέσει να λένε “ιστορίες τρόμου” σχετικά με τη διαδικασία που πέρασαν. Μην τα διαψεύσετε ποτέ λέγοντάς τους ότι αυτά δεν συνέβησαν, καθώς, αυτός είναι ο δικός τους τρόπος με τον οποίον βιώνουν καταστάσεις και όχι η αντικειμενική πραγματικότητα. Ακούστε, αλλά μη δώσετε σημασία στις υπερβολές τους. Επισημάνετε ότι ανάρρωσαν και ανταπεξήλθαν, τραβώντας την προσοχή στο επουλωμένο τραύμα, στην ουλή που εξαφανίζεται και το σημείο της ένεσης που δεν έχει αφήσει σημάδι.

Είναι σημαντικό να διατηρείτε την ψυχραιμία σας. Αυτό διδάσκει στο παιδί σας πώς να χειρίζεται αυτές τις τρομακτικές καταστάσεις και στο τέλος θα γίνει πιο συνεργάσιμο.